FREEDOm, FORM, & THE FUTURE
The Poetry of Ardakh Nurgaz & Tilek Yrysbek
АРДАҚ НҰРҒАЗЫҰЛЫ ARDAKH NURGAZ АРДАК НУРГАЗЫ
From the Editor:
“Ardakh’s poetic voice combines the chivalrous tone of the traditional poetry of the Great Steppe with the experimental motives of global contemporary poetry.”
“Что в его текстах таится зерно завтрашней казахской поэзии.”
“Ақын ең алдымен қазақ поэзиясының модернистік бағытының жарқын ізбасары ретінде белгілі.”
“…из-за того, что не можем каждую вещь назвать своим именем
не можем правильно объяснить своё вчера, а сегодня, тем более, не можем понять
но как говорил дед Абай, мы наивно хлопочем, думая "мы объяснили!"
Я стоял во дворе, наблюдая за тем, как дети качаются на качеляx
внезапно, а может и нет, начал хлопьями падать снег (погляди-ка как я чуть не начал писать, как они)…”
“…Қала туралы ойласам болды, өзім туралы ойланам
Қалада жүрген соң, ол туралы ойланбай тұра алмаймын
Ол менің ішімде, жан сарайымда, әрбір басқан қадамым
Жүгіргенім мен тоқтағаным, соңыма бұрылып қарағаным…”
“A toddler, whose legs have just been unbound,
is shakily chasing a butterfly with a burned wing;
she could never lift off the ground.
Behind the fence, there is a crowd
around the fighting roosters;
hats are cast into the sky.
A crescent moon flickers on the mosque’s dome;
it casts no shadow.”
(“Phantom pain”)
Interview
“Бір ұлттың тілінің бар мүмкіндігі оның поэзиясының тілінде көрініс табады.”
“Personally, during the pandemic, I became one step closer to nature… Both I and my poems have changed.”
“…в эпоху перемен люди становятся смелыми.”
In Response, Yuriy Serebryansky: “Над Городом” “Қала Аспанында” “Over the City”
ТiЛЕК ЫРЫСБЕК TILEK YRYSBEK ТЛЕК РЫСБЕК
From the Editor:
“In contrast to Nurgaz, Yrysbek exhibits a deeper connection to the steppe poetics itself.”
“пишет с большей оглядкой не столько даже на условно западную, сколько на восточную литературу – даже не китайскую, а японскую.”
“Тілек Ырысбек Ардақ Нұрғазыға ілесіп қазіргі қазақ тілін әлемдік поэзия деңгейіне көтеруге атсалысып келеді.”
“При покойнике в ауле рис варили.
Плача и жуя, в себя приходили.
Резали овцу и в казан кидали.
Гибель скотины завораживала только нас – никого не тревожило это,
Забавлялись, повиснув на тележке китайского красного трактора, были детьми.
Пока дядьки рыдали, опершись на трость,
Позади двора мы пялились на мотоциклы.”
(“Рис”)
“Шыңжаң, неге біз өмір сүре алмаймыз сенімен бірге?
Мүмкін, біз ұмытқан шығармыз сені
Шыңжаң,
Туған жерім менің.
Сен маған енді ешкім емессің
Сен менің отаным емессің енді
Сен жай ғана мәтінсің, тақтаға су тиген бормен жазылған.”
(“Xinjiang”)
“Today my wife and I had a long conversation about mirrors.
And then we scribbled poems on a mirror.
And suddenly imagined life without mirrors.
“What if we, ourselves, became mirrors? Would we recognize each other?”
Unexpectedly, in the farthest room, we heard a mirror crack and scream.
Now there are no mirrors in our house.”
Interview
“Мен өз тілімнің болашағына өзіме сенгендей сенемін.”
“The language of poetry does not behave like the language of cinema, but rather it is like music without a single note.”
“Свобода и ещё раз свобода.”
2019 Digital photograph 15” x 12”
